IMPRESSIES EN ERVARINGEN EUROPEES KAMPIOENSCHAP MASTERS 2017 IN AARHUS

Tijdens het Nederlands kampioenschap op 11 juni van dit jaar vroeg men mij of ik niet naar Denemarken ging. Ik vroeg wat daar dan te doen was. “EK masters” was het antwoord, wat gehouden zou worden van 27 juli t/m 6 augustus. Je moest je wel voor 18 juni ingeschreven hebben. Mijn motivatie om aan zo’n internationaal evenement mee te doen was om het ooit één keer in je leven meegemaakt te hebben, doch niet nadat ik mij aan de hand van uitslagen van vorige toernooien ervan overtuigd had met mijn tijden niet voor gek te lopen. Na overleg met het thuisfront besloten om mij in te schrijven voor de 5 en de 10 km. Als deelnemer moet je in je nationale kleur lopen, dus heb ik bij de KNAU een oranje singlet gekocht, met “NEDERLAND” op je rug.

Op zondag 23 juli met caravan vertrokken om de volgende dag in Aarhus aan te komen. Op woensdag de accreditatie opgehaald en mij definitief ingeschreven. Tevens de beide stadions verkend, het hoofd stadion, Ceres Park, en het tweede stadion, Viby Stadium, waar ik mijn beide wedstrijden zou lopen.

De 10 kilometer:
Op donderdag 27 juli vond “mijn” 10 km plaats. Ik liep in een serie met M65+ en M70+.
Van de 7 ingeschreven M70+ deelnemers had ik met mijn opgegeven 44’ 52” van het NK in juni dit jaar, de op twee na langzaamste tijd. Ik meende met een schema van 45’ 00” een goed haalbaar doel te hebben. Toen we startten regende het, doch dat veranderde na ca 15 minuten in zon en werd het heel erg broeierig. Tot halverwege lag ik met 22’ 20” keurig op schema, doch de tweede helft ging een stuk minder. Mijn eindtijd van 45’ 43” viel mij tegen  en werd daarmee 6e. Ik had nooit zicht om 5e te worden, dus de motivatie om, zeker in de tweede helft te versnellen, was er niet. Uiteindelijk bleef ik slechts 2’ 10” achter de eerste en precies 2 minuten achter brons. Alle deelnemers liepen 1,5 tot 2 minuten langzamer dan hun opgegeven tijd (beste seizoentijd 2017). Toen ik van een ervaringsdeskundige hoorde dat het een zeer sterk deelnemersveld was, kon ik toch vrede hebben met deze 6e plaats.
Door deze tijd was ik er wel van overtuigd dat ik volstrekt kansloos zou zijn op een ereplaats op de 5 km. Bijna alle 10 km deelnemers deden ook mee aan de 5 km en met mijn opgegeven tijd was ik 10e van de 20 deelnemers terwijl de nummers 8 t/m 15 binnen 1 minuut lagen.

(Na afloop van de 10 km)

Naast de tegenvallende 10 km, moest ik nog een teleurstelling verwerken. Mijn motivatie mee te doen was tenslotte om de sfeer en ambiance van zo’n toernooi mee te maken. Nou, dat viel erg tegen in het Viby Stadium: geen publiek, anders dan wat familie, geen muziek, geen omroep installatie, geen vlaggen en een armetierig baantje. Het ergste vond ik de aanduiding van het aantal nog te lopen rondjes. Het eerste cijfer (1 of 2 bij nog meer dan 9 rondjes te gaan) werd met viltstift op een A4-tje geschreven en verwaterde door de regen. Op het 200 meter punt was een klok toegezegd. Die klok stond er wel, maar deed het niet. Kortom, naar mijn mening een EK onwaardig.

De niet gelopen 1500 m:
Op zondag werden de finales van alle leeftijdscategorieën gelopen in het grote stadion. Hoewel ik mij daar niet voor ingeschreven had, zijn we toch gaan kijken naar met name de M60+ en M70+ categorie. Direct ervoer ik het enorme verschil in sfeer. Alle deelnemers werden aan het publiek voorgesteld, de wedstrijd werd in het stadion door een speaker verslagen. Alleen al tegenover de finish was de grote tribune voor ca 75% gevuld. Ik schat dat er ca 2.500 mensen aanwezig waren. Bij elke passage werd er voor iedereen geapplaudisseerd en vooral door alle landgenoten aangemoedigd. Een groot TV scherm op de kop van het stadion. Tussen de nummers door werd er passende muziek gespeeld. Kortom, dit was waar ik in feite om gekomen was en ik had toen al vreselijk veel spijt dat ik mij ook niet voor die 1500 m had ingeschreven.
Die spijt werd nog vele malen groter toen ik de finale met 12 man in de M70+ klasse zag. Winnaar werd de onverslaanbare Nederlander Hans Smeets, wereldrecordhouder op dit nummer. Echter, de tijd die ik in Amersfoort op deze afstand liep bij de baancompetitie eind maart van dit jaar, was exact gelijk aan de tijd van de zilveren medaillewinnaar, terwijl ik durf te stellen zeker derde geworden te zijn. Kortom, ik had gestreden om zilver en zo goed als zekere een medaille gehad.

De 5 kilometer:
Donderdag 3 augustus stond de 5 km op het programma. ’s-Morgens om 10.30 uur naar de M60+ klasse gekeken waar vijf Nederlanders aan mee deden op een totaal aantal deelnemers van 40. Een fantastische wedstrijd gezien, met een geweldig spannende afloop. Jaap Stijlaart won en werd dus Europees kampioen met 0,01 seconde voor op de nummer twee. Het regende pijpenstelen, de hele dag tot een uur of vier. Drijf en drijfnat geworden. Zelf moest ik om 16.30 uur lopen. Het was toen net droog geworden. Tot mijn verbazing werden er voor de M70+ twee series gelopen, eerst de langzaamste. Omdat ik de 10e opgegeven tijd had, mocht ik als langzaamste in de snelle serie lopen. Na die eerste serie wist ik dat ik wel sneller zou zijn dan de snelste in die serie, dus plaats 10 zat er dik in, dat viel al mee. In die tweede serie deed ook de Nederlands kampioen mee, die mij in juni van dit jaar verwees naar de tweede plaats op het NK.
De mannen die ik aangemoedigd had zijn mij komen aanmoedigen. Dat zorgde voor een enorme stimulans. Bovenal werd ik door hen prima gecoacht. De mannen voor je, zie je, achter je niet. Ik liep de eerste kilometer op de 3e plaats, maar moest nog twee man laten gaan. De Nederlands kampioen liep achter mij en ik werd keurig geïnformeerd over mijn voorsprong, die de laatste kilometer slonk. Vlak voor de finish haalde ik nog een Portugees in en lukte het mij om de de Nederlands kampioen nog net achter mij te houden: ik vierde, hij vijfde. Ik zat minder dan een minuut achter de winnaar en ca 40 seconden achter nummer drie, dus brons zat er echt niet in.
Ik ervoer deze plaats als een overwinning. Iedereen stelt dat de 4e plaats de meest vervelende plaats is, net geen podium. Voor mij voelde het als een plaats met een brons, zilver of goud randje.
Ik was ca 16 seconden sneller dan mijn opgegeven tijd en liep dus mijn beste seizoentijd. Gemiddeld liepen mijn concurrenten ca 30 seconden langzamer dan hun opgegeven tijd. M.a.w., ik vind dat ik deze 5 km goed gelopen heb.
De sfeer werd niet bepaald door de accommodatie, maar door “mijn” Nederlandse supporters. Ik werd gefeliciteerd alsof ik een medaille had gehaald en iedereen sprak zijn/haar waardering uit over mijn race. Dat compenseerde voor mij het gebrek aan ambiance.
(5 km na 800 meter)

Ervaringen:
Ik heb in dit toernooi meerdere ervaringen opgedaan.
Zo is het mij wel duidelijk geworden dat ik heel weinig en vooral ongericht train. Iedereen die ik daar gesproken heb, traint ca 6 keer in de week, volgens een bepaalde trainingsmethoden. Vooral de souplesse methode wordt door velen gevolgd, in combinatie met krachttrainingen. Ik kom tot hooguit drie trainingen in de week en houd er geen specifieke trainingsmethode op na, tenzij je mijn manier van trainen de “Wim Oudejans” methode noemt. Aan kracht trainingen heb ik tot nu toe nog nooit gedaan.
Verder is de mentale voorbereiding erg belangrijk. Meerderen van de lopers die ik gesproken heb, zijn hier een jaar mee bezig geweest en beschouwen het echt als een project. Zorgen dat je goed traint, dat je gewicht optimaal is etc… Ik had op 10 juni nog nooit van het EK gehoord en let niet op mijn gewicht, hoewel daar niks mis mee is.
In mijn leeftijdsklasse van 70 t/m 74 behoor ik met mijn 72 al tot de oudste lopers. Twee jaar geleden zou ik zeker op de 5 km in dit veld misschien op het podium zijn gekomen. Een verval van ca 1,5% per jaar (Het Geheim van het Hardlopen) voor 70+ klopt echt wel.
Lopers van mijn leeftijd en ongeveer mijn nivo die al 40 jaar lopen, zeggen vroeger de 5 km rond de 15’00”en de 10 km rond de 31’ 00” gelopen te hebben. Ik wist toen nog niet wat hardlopen was en heb Het Geheim van het Hardlopen nodig om in te kunnen schatten hoe snel ik toen had kunnen zijn.
Het ontbreken van sfeer en ambiance was voor mij een teleurstelling. Niet voor mensen met ervaring, omdat de lange loop nummers voor de ouderen (boven de M50+) en de werpnummers altijd op een andere locatie worden gehouden dan op het hoofdveld.

Conclusie:
Ik kijk met een tevreden gevoel terug op dit toernooi en ben blij dat ik dit kan toevoegen aan ervaringen in mijn “loop carrière”. Sportief gezien weet ik dat ik behoorlijk kan meekomen op dit nivo en houd er tenslotte twee echte diploma’s aan over, die je krijgt als je bij de eerste acht eindigt.

Wim Oudejans