Geslaagde Sint Nicolaasloop 2016
Zaterdag 3 december was al weer de 41e Sint Nicolaasloop in Bunschoten. Traditioneel weggeschoten door de Sint, geflankeerd door zijn twee pieten (die ook hier nog zwart waren). Omdat ze de Sint niet vertrouwden met een vuurwapen -het startpistool-, mocht hij de deelnemers met een fluitsignaal wegstarten. Eerst was om 11.00 de 15 km aan de beurt. 5 minuten later startte de 10, weer 5 minuten later gevolgd door de 5 km.
Mijn doel was vandaag een lekkere 10 km te lopen. Het was 4 graden, droog, het zonnetje probeerde er door te komen en de wind schitterde door afwezigheid. De ideale loopomstandigheden voor deze mooie loop door de polder.
Het fluitsignaal van de Sint kwam onaangekondigd, ik miste de “op uw plaatsen…”, maar alle deelnemers kwamen goed in beweging. Eerst een driekwart ronde op de baan en dan, hup, de polder in. Mijn goede voornemen indachtig, startte ik rustig. Ik werd dan ook in het begin door menig sportieveling ingehaald. Na een kilometer of drie had ik een maatje gevonden die een beetje in hetzelfde tempo liep. Ik hield de km-tijden op een gemiddelde van 4.56 minuten (iets anders dan gemiddelde geeft mijn horloge niet aan). Dat ging lekker en ik wist dat als ik dit zou volhouden, ik deze 10 km weer eens onder de 50 minuten zou lopen.
Na de waterpost op 5 kilometer heb ik mijn maatje laten gaan, omdat ik gewoonweg ook op 10 km voeding en vocht moet aanvullen, wat voor mij dan bestaat uit water met aanmaaklimonade, simpel doch doeltreffend.
Even liep de km-tijd toen op tot 5.00 minuten dus daar heb ik weinig mee verloren en de kilometer daarop kon ik dankzij de energieboost in 4.51 afleggen. Maar wie zit op dit soort cijfers te wachten als je weet dat je in de buitenlucht in een cadans kunt raken waar tijd en gedachten niet meer tellen, alleen heerlijk het ene been voor het andere been zetten en vooruitgaan.
De laatste twee kilometers werden wel wat zwaarder, maar ook daar wilde ik mijn tempo proberen vast te houden, dus dacht ik weer aan de training waarbij we leerden om steeds even je ademhaling vast te zetten voordat je weer een nieuwe ademteug neemt. Niet te lang natuurlijk, maar precies genoeg om niet te veel te gaan hijgen.
Het mooiste is altijd het laatste rechte stuk, net na het 9 km-punt, voordat je weer het veld en de baan op draait. Een beetje voorover leunen (niet inzakken, rechte rug) om je stap te vergroten om er nog net even meer uit te halen. Dat lukte en in een mooie 49.12 kwam ik over de finish.
Snel daarna heb ik Martine Mulder opgezocht, de enige andere AVN-deelnemer van dit evenement. Zij had de 5 kilometer gelopen in 22.43 en was daarmee derde geworden. De eer van AVN is daarmee weer hoog gehouden!
Een zeer geslaagde wedstrijd voor mij die, ook al wisselen de weersomstandigheden jaarlijks sterk, altijd leuk is om te doen.
