AVN - Atletiek Vereniging Nijkerk

Onder hele mooie en zonnige omstandigheden hebben meer dan 100 atleten, afkomstig uit heel Nederland afgelopen zaterdag meegedaan aan de tweede editie van de RunBikeRun wedstrijd, georganiseerd door de triathlonafdeling van Atletiekvereniging Nijkerk. De startlocatie was een idyllische plek, Stal Lozeman aan de Donkeresteeg op de grens van Nijkerk en Putten. Het aantal individuele atleten was duidelijk sterk in de meerderheid, maar er deden ook een achttal duo’s mee, waarbij de ene atleet 2x het loopparcours liep en de ander de 15 km fietste.

De atleten hadden er zin. Van start af werd er volop gestreden wie de eerste doorkomst op zijn of haar naam kon schrijven. De eerste loper deed over het eerste loopparcours van 3,5 km iets meer dan 10 minuten. Ook het wisselen naar fiets werd door menigeen serieus genomen, waarbij sommigen reeds de schoenen op de fiets hadden gedaan. Er werd hard gefietst in het buitengebied van Putten en Nijkerk op voornamelijk onverharde wegen, soms door mul zand en smalle bospaden. Na het fietsonderdeel, dat mocht worden afgelegd op een mountainbike of crossfiets, moesten de atleten weer hetzelfde parcours lopen. Uiteraard was er prestatieverschil te zien, maar de atleten presteerden optimaal. Iedereen finishte binnen de anderhalf uur. De snelste dame in net boven het uur en de snelste heer zelfs binnen de 52 minuten! Het eerste duo kwam in een tijd van 53 minuten en 31 seconden binnen. Over het algemeen werden er snellere tijden neergezet dan tijdens de eerste editie van twee jaar geleden.

De prijsuitreiking kon zelfs buiten in de zon plaatsvinden. Dat gebeurde op het terras van het clubhuis van AVN. Hopelijk hoeft er niet meer 2 jaar gewacht worden voordat de volgende editie gehouden kan worden en zijn veel atleten, na deze editie, volgend jaar weer van de partij als de derde editie wordt georganiseerd.

De winnaars per categorie:

Duo’s: Team ‘Nunspeed’ uit Hierden: 53:31
MTB mannen: Juul van de Kruijs, Utrecht: 51:43
MTB vrouwen: Esther Strijker, Brummen: 1:04:42
Crossfiets mannen: Michel Besseling, Amersfoort: 56:04
Crossfiets vrouwen: Sterre Witteveen, Amsterdam: 1:02:57

De volledige uitslag vind je hier

Benieuwd naar de foto’s van deze mooie dag? Dit is de dag door de lens van Harry van ‘t Veld en hier vind je de foto’s van Arie Cijfer.

Takken en bladeren liggen nog op de weg. Samen met de plassen water de herinnering aan een onstuimige nacht. Op deze laatste zondagochtend van september zijn de wolken opgedroogd en heeft de wind aan kracht ingeboet. Bij het clubhuis is het al vroeg een drukte van belang. De Hexathlon estafette staat op het programma, waaraan maar liefst vier teams van AVN deelnemen. Hexa is het nummer zes in het Grieks, athlos is een wedstrijd. Een wedstrijd die uit zes (onder)delen bestaat. Zes trajecten in dit geval. De deelnemende atleten maken een rondje langs alle zes de clubgebouwen van de verenigingen in de regio. Dat komt neer op zo’n zestig kilometer lopen of fietsen. Uiteraard coronaproof, op anderhalve meter afstand.

Naar de grote stad
‘Heb geduld, heb lief’. Het gele bord aan de Spoorstraat vraagt nogal wat. Al zeker een half jaar lijkt deze straat een gapend wond te zijn dat maar niet met klinkers kan worden gedicht. `Onderhoudswerkzaamheden aan het spoor zorgen er bovendien ook nog eens voor dat spoorwegovergang is afgesloten. Via de omleidingsroute wordt er koers richting Amersfoort gezet. Door het centrum en via de Holkerweg trekt de stoet lopers en fietsers richting de viaduct over de A28 om meteen linksaf te slaan richting Vathorst. Vier huizen en een camping liggen langs de 2,5 kilometer lange Palestinaweg. Het is een eindeloos stuk. Langs Vathorst glippen we snel Hooglanderveen in om de oversteek naar Zielhorst te maken.

Meerdere teams van de Amersfoortse verenigingen die het rondje tegen de klok in lopen zijn ons inmiddels tegemoet komen lopen. Park Schothorst is een mooie groene oase en de toegangspoort tot de piekfijne baan van Altis. De koffie en thee staan klaar vergezelt van stukjes banaan en meloen. Na een korte pauze is de thuisbasis van de tweede vereniging uit Amersfoort de volgende bestemming. Eerst richting de binnenstad waar we onder de boog van de fraaie Koppelpoort door richting het station lopen. Gezinnetjes in de rij bij de kassa van de dierentuin kijken ons verbaasd na. Een lusje door het bosrijke Birkhoven brengt ons bij het honk van AV Triathlon. De hoefvormige halve atletiekbaan met het heuveltje en de trap is een vreemde eend in de bijt. We zijn een halve marathon onderweg en de eerste twee etappes zitten erop.

Bos en polder
Het bos wacht. De derde etappe is weliswaar de kortste, maar op papier de mooiste. Dwars door Birkhoven en langs de Korte Duinen. En over de pijnbank. De genadeloze heuveltjes zijn kuitenbijtertjes. Ondanks de klimmetjes is de tocht door Birkhoven en de Soesterduinen prachtig. Gastheer AV Pijnenburg heeft de koffie en koek klaar staan. Een koninklijk tintje heeft de vierde etappe naar Baarn. Op de statige Koningslaan met aan weerszijden kaarsrechte bomen hebben we Paleis Soestdijk achter ons en de Naald van Waterloo voor ons. Op de Brink in Baarn heeft het drinkend paard geen aandacht voor ons. We zetten door naar het terrein van de Baarnse Atletiek Vereniging langs de A1. Ook hier staan de deuren open, alhoewel men wat zuinig is op de koekjes die toch echt alleen voor de loper is bestemd. Etappe vijf bevat een omleiding door een afgesloten brug over de Eem waardoor traplopen noodzakelijk is. De route slingert langs Eembrugge en volgt de oevers van de Eem totdat we rechtsaf richting Bunschoten gaan over een brede weg van betonplaten dat iets weg heeft van een landingsbaan. Op sportpark de Vinken heeft atletiekvereniging Quo Vadis haar hoofdkwartier. De puntige hekken zitten echter op het zondagse slot. Verderop in de straat staat een tafeltje met wat versnaperingen.

De zesde en laatste etappe brengt ons weer naar huis door het immer fascinerende polderlandschap van Arkenheem. Eerst langs de bootcollectie van Bunschoten en dan over winderige dijk. Vanaf het Nekkeveld, het domein van de vogelaars, zien we de skyline van Nijkerk alweer. Als op de Watergoorweg ook de witte punt van de Grote Kerk weer in zicht komt weten we zeker dat we bijna thuis zijn. Nog een half rondje baan en de klokjes worden stilgezet. We zijn weer terug bij af. De meningen zijn eensgezind; dit zou best het begin van een jaarlijks terugkerend evenement mogen worden.