Ervaringen van een IRONMAN

Mijn IRONMAN avontuur begon vorig jaar al. Toen ik op een zonovergoten 6 augustus 2017 samen met Jeltien ben gaan kijken in Maastricht. Het was een prachtige dag voor een wedstrijd, helaas mocht ik dat jaar zelf nog niet van start. Vandaag gaat het om sfeer proeven bij de enige IRONMAN in Nederland, een wedstrijd over 3,8 km zwemmen, 179 km fietsen en 42,2 km lopen. Komend richting het centrum is duidelijk de speaker te horen die ons vandaag zal vertellen wie waar is, die iedereen aanmoedigt en letterlijk de finish over schreeuwt.

Kennismaken met de IRONMAN Maastricht

Lopend over de Stationsstraat komen we aan bij de Maas, waar het zwemonderdeel plaatsvindt. De start van het zwemmen was iets te vroeg om al aanwezig te zijn, maar de laatste zwemmers zien we nog wel uit het water komen. De laatste 200m is even tegen de stroom in en de mindere zwemgoden hebben hier behoorlijk problemen mee. Tijdens het fietsen staan er zeer veel mensen langs de kant en wat een sfeer, iedereen vindt het leuk en moedigt de sporters aan. Hetzelfde was dit bij het lopen. Bedacht me toen wel dat het even 42 km lopen door Maastricht toch niet bepaald vlak is, maar met de sfeer in de stad is het fantastisch en volgens mij vergeet je dan al snel de pijn.

Bij het finishgebied hoor ik ineens “Hè Léon, jij ook hier”. Evert-Jan (van Dasselaar) was er ook! Ik gaf aan dat ik graag wilde kijken bij deze wedstrijd, omdat ik van plan was in 2018 de IRONMAN te gaan doen. Hij was meteen enthousiast en wilde zichzelf direct inschrijven en zo ontstond het plan om beide te gaan trainen voor deze uitzonderlijke uitdaging.

Nog geen twee weken na de afspraak een appje van Evert-Jan: “Ik heb me ingeschreven. Jij ook?” Zo dat is snel, ik had met nog niet ingeschreven omdat ik eerst opzoek ging naar een trainer. Deze zoektocht duurde echter niet lang, Mathijm Wassink was namelijk direct enthousiast en was al begonnen met het maken van een trainingsschema.

Trainen, trainen, trainen en nog een eens trainen…

29 oktober eerst even een 10EM lopen in Amersfoort en daarna begon het lange trainingsschema tot 5 augustus 2018. De eerste trainingen moesten op een hele lage hartslag. Oef, dat is wennen en overal pijntjes die je normaal niet hebt. Blijkbaar is dat toch nodig om het straks heel lang vol te gaan houden. Vaak met veel wind, regen, natte sneeuw in het donker een rondje fietsen. Dit was geen fietstraining, maar een vermomde mentale training. Eind januari een appje van Evert-Jan, “Wie heb jij als trainer en heeft hij nog plek?” Na overleg kon ook hij bij Mathijm trainen, en gaf ons dit de mogelijkheid trainingen gezamenlijk te volbrengen.

De trainingen liepen lekker en we groeiden elke week verder richting ons einddoel. Evert-Jan liep en fietste al snel even hard, waardoor we op moesten letten elkaar niet gek te maken. Dit werd ook nog eens duidelijk tijdens het AVN-trainingsweekend in de Ardennen, maar hier hebben we ons goed aan het schema gehouden. Helaas sloeg na dit weekend bij Evert-Jan een vervelende achillespeesblessure toe. Wat nu? Even rust en dan weer gezamenlijk trainen. Mijn trainingen liepen ondertussen heerlijk door, maar bij Evert-Jan bestonden de zwemtrainingen uit 1000m extra benen zwemmen, in plaats van looptrainingen. Na wat eigenwijsheid ging hij dan toch naar een goede manueel en sindsdien volledig pijnvrij. Belangrijkste les! Blijf je lichaam tijdens een dergelijke zware periode goed verzorgen. En ben je moe? Lekker thuis op de bank blijven zitten.

Tijdens de Flitstriatlon zette Evert-Jan als snelste Nijkerker de eerste stap naar een fantastisch seizoen en mede dankzij deze wedstrijd een goede boost om verder te kunnen trainen zonder spanning in de achilles. De trainingen nadien liepen bij ons beide meer dan goed, de halve triathlon in Indelande leverde ons allebei een zeer goed gevoel op.

De weken na Indelande bestonden vooral uit lange trainingen en op zaterdag fiets-looptrainingen (4,5 tot 6 uur). Twee weken voor de IRONMAN rijden Mathijm, Evert-Jan, Jeroen en ik de fietsronden in Maastricht. Voorafgaand gestart bij de ijssalon van Huub Biro (Luna Rossa, het beste ijs van Maastricht!), helaas alleen maar kijkend naar het ijs en het nog niet mogen proeven. De eerste 50km ging zonder veel problemen, maar wel met nodige waterstops door de 35+ temperatuur. Daarna begon zich een vervelend fenomeen voor te doen: lekke banden. Gelukkig gaat het hier om een generale ronde en wat men zegt “een slechte generale geeft een goed eindresultaat”. Na 4 lekke banden, veel gemopper en oververhitting na 1 fietsronde gestopt bij de ijssalon van Huub en na 3 ijsjes op zoek naar avondeten.

Laatste week voor de grote dag

Dan zitten de trainingen er een week voor de wedstrijd op en ontstaat de bekende wedstrijdspanning; heb ik genoeg gedaan, moet ik nu rusten of juist nog even wat doen, hoe zal de wedstrijd verlopen, wordt het niet te warm, etc. Alles komt voorbij en dan is het erg moeilijk om rustig te blijven, te genieten en toe te leven naar je wedstrijd.

Vrijdag 3 augustus troffen Evert-Jan en ik elkaar weer in Maastricht. Na het inchecken in het hotel was het op naar het inschrijfbureau. Bij het zien van alle atleten, parc fermé en alles er omheen krijg je toch wel even wat last van nervositeit. Dit werd nog even versterkt door in een veel te warme kerk een briefing te krijgen over wat er allemaal wel niet is toegestaan, met als laatste kleine boodschap: vergeet niet te genieten. “Tja, lekker makkelijk praten als je niet mee doet”, maar na een avondje gezellig met vrienden uit eten was de spanning inmiddels een stuk gezakt en kon er prima geslapen worden (want ja, slaap is toch het belangrijkste onderdeel om fit aan de start te staan).

Zaterdag 4 augustus nog even losfietsen op het eerste deel van het parcours. Hier gaat het morgen gebeuren! Spullen in je wisseltas doen, fiets mee en op naar de incheck van het parc fermé. Dit verliep zeer soepel en een uurtje later konden we de benen omhoog leggen en even niks meer doen, heerlijk die voorbereiding. Na een welverdiend pastamaal bij een lokale Italiaan op tijd onder de wol want de volgende dag gaat de wekker weer erg vroeg.

De grote dag

Zondag 5 augustus: ik heb heerlijk geslapen en word om 4 uur gewekt door de wekker. Evert-Jan geeft bij het ontbijt aan dat hij voor zijn gevoel geen oog heeft dicht gedaan. Fantastisch wat adrenaline/spanning toch met een lichaam kan doen.

Na een rustig ontbijt en wat koffie, spullen pakken en op naar het parc fermé. De laatste check van de fiets en al je voeding (2 bidons water, 2 bidons met sportvoeding en 6 gelletjes) konden we heel ontspannen naar de zwemstart lopen. Maar dan, dan slaan de zenuwen toch wel toe; trilhandjes, onrustig, etc. Gelukkig heeft bijna iedereen dit. Behalve, zo lijkt het, onze ijsman Huub! Hij benadert het allemaal erg kalm: het wordt zijn 4e keer. Helaas heeft hij de wedstrijd nog niet eerder mogen finishen door tijd te kort, maar vandaag hebben we met hem afgesproken dat hij gaat finishen en we hem opwachten bij de finish. Een kwartier voor de start: de zenuwen slaan echt toe Zoveel mensen op de kant die naar jouw prestatie komen kijken en wat als het nu niet gaat? Huub staat naast me en zegt “Komt wel goed kerel, jullie zijn er beide helemaal klaar voor”.

7:15, het startschot klinkt en na vijf groepen mag ik dan ook eindelijk het water in en onderweg in dit grote avontuur. Zwemmen verloopt bij mij erg makkelijk. Bij Evert-Jan gaat het ook goed, alleen doordat wetsuit verboden was, verloor hij hier iets meer tijd dan verwacht. Desalniettemin beginnen we beide zeer ontspannen aan onze fietstocht door het prachtige Zuid-Limburgse landschap. Verspreid over het parcours staan zeer veel mensen ons aan te moedigen en dat geeft vleugels. Vliegend over het parcours komen we beide na ongeveer 5:20 aan in het centrum van Maastricht en is het schoenen wisselen, voeding mee en heerlijk een marathon lopen (nou ja, heerlijk…..)

De eerste twee ronden gaan fluitend, maar dan die vervelende man met de hamer. Die klap komt wel even aan en inmiddels was de temperatuur ook gestegen naar 30 graden. Hoe kom je dit weer te boven? Gewoon lopen, hartslag controleren en blijven eten en drinken, tja zo simpel is het. Na ronde drie was het nog maar één rondje (10km) de ene voet voor de ander zetten. En dan het allermooiste moment van de dag: het finishterrein met alle mensen die voor jou zijn gekomen. En onder luide muziek en veel gejuich kom je dan de finish over! Wat een avontuur, je benen zijn volledig klaar met sporten voor die dag. Eindtijd Evert-Jan 10:21:01 en Léon 9:43:23. Beide toptijden en vooral genoten van deze bijzondere en uitdagende dag!

Léon van Hamersveld