Zomaar een avond in Epe

Tekst: Wim Oudejans

Vorige week werd ik door Herbert Jansen gevraagd of ik zin had om mee te gaan naar Epe,
waar op 20 september baanwedstrijden werden gehouden door de atletiekvereniging Cialfo.
Omdat er ook een Engelse Mijl op het programma stond had ik daar wel oren naar. Deze
afstand had ik nog nooit gelopen na mijn 75 e verjaardag en het Nederlands record in de
klasse M75+ was misschien nog haalbaar, ook nu ik alweer bijna 77,5 jaar ben en de jaren
tellen. Dat record stond op 6’ 38”.
Min of meer per toeval kwam ik er achter dat ook Marieke van de Geest en Jaapjan Verkerk
van plan waren naar Epe te gaan. Herbert, Marieke en Jaapjan gingen voor de 5000 m.
Afspraken om met elkaar mee te rijden werden snel gemaakt. Onderweg naar Epe haalden
wij in Harderwijk een loopvriend van Herbert op, Emile, die zich op Strava “de eenzame
loper” noemt. Leuk om te weten wie er achter deze naam schuil gaat, een naam overigens
die hij zich zelf al gegeven had bij het online schaken.

In de auto wist Emile te vertellen dat op 11 september jl, dus 9 dagen geleden, Hans Smeets
het Nederlands record in de M75+ klasse verpulverd had tot ca 5’ 48”. Op de atletiekbaan
wisten ze te vetellen dat deze tijd niet alleen een Nederlands record was, maar ook een
wereldrecord!! Ja, daar kan ik natuurlijk nooit tegen op.
De Engelse Mijl startte om 20.00 uur. Allemaal jonge knapen, althans in mijn ogen. Gecoacht
en aangemoedigd door Marieke, Jaapjan, Herbert en Emile kwam ik na een moeizame race
tot 6’ 36,80”, dus net onder het oude Nederlandse record. Dit is derhalve dus de tweede tijd
op de eeuwige ranglijst in Nederland die de Atletiekunie bijhoudt, dus op de mijl in de klasse
M75+ deze tijd was ook een clubrecord, maar dat kon gauw, omdat deze nog vacant was.

Vervolgens was het de beurt aan de 5000 m. Ik had mij geposteerd op de startlijn. De
ambitieuze doelstelling van Marieke en Jaapjan was 18’ 45”, dik onder hun persoonlijke
records. Voor mij rekende dat ook makkelijk, omdat je deze tijd loopt met ronde tijden van
precies 1,5 minuut. Ik kon met + en – seconden aangeven of ze boven of onder het schema
zaten. Herbert ging er natuurlijk als een speer vandoor en won deze wedstrijd in een nieuw
clubrecord van 16’ 36,0”. Zijn missie was dus geslaagd.

Emile deed zijn werk als haas voortreffelijk. Marieke en Jaapjan liepen tot 3,5 rondjes voor het eind steeds samen, enkele seconden onder het schema. De versnelling die Jaapjan toen inzette, bleek te machtig voor Marieke. Het lukt haar ook niet om die rondetijden van 90 seconden vol te houden. Emile liet Jaapjan zijn eigen gang gaan en bleef bij Marieke. Uiteindelijk finishte Jaapjan in een schitterend nieuw persoonlijk record van 18’ 30,4”. Jaapjan heeft de pech dat Herbert ook in de M40+ klasse zit, dus zit er voor hem geen clubrecord in. Marieke finishte in 18’ 56,2”, niet alleen een nieuw persoonlijk record, maar ook een overall nieuw clubrecord van AVN.

Zo leverde deze “avond zomaar in Epe” twee persoonlijke records op voor Marieke en Jaapjan en drie clubrecords voor Marieke, Herbert en ondergetekende.

De foto’s zijn gemaakt door Rinus Groen.